Page 489 - 6-8
P. 489

Amasya Tarihi Cilt: 8
               Amasya Tarihi 6-8. Cilt                                                                    Hüseyin Hüsâmeddîn YASAR


                             Âh dirdim bir zamân sevdâ ile cân aglasun
                             Kalmadı cânımda tâkat şimdi cânân aglasun

                              Dehr bir sâkî gibi sundu bana gam bâdesin
                              Hâlime baksın değil hüşyâr mestân aglasun

                             Zevk-i vuslatdan cüdâ mahzûn esîr-i mihnetim
                             Derdile bî-çâre gönlüm itsün efgân aglasun

                             Kerbelâ-yı gamda medhûş eyledi hayret beni
                             Âh mâtem-zâre düştüm gözlerim kan aglasun

                             Âteş-i hasretle yandım kurtuluş yok Nelmiyâ
                             Hâlime âgâh olan her ârif insan aglasun

                     Bu gazeli merhûmun yanında yüksek bir terennümle okudum. Onun hüzn ü te’ellümü,
               perîşân hâli bana fevka’l-âde te’sîr etdi.  Berâberce  ağlaşdık. Merhûmun  intihârını duyunca
               ağladım. Onun lisânından o gazeli şöyle tahmîs eyledim:

                            Vasl içün çok ağladım yok çâre hicrân aglasun
                            Bir gülün uğrunda mahv oldum gülistân aglasun
                            [39]Yakdı sevdâ cânımı bu aşk ü irfân aglasun
                            Ah derdim bir zamân sevdâ ile cân aglasun
                            Kalmadı cânımda tâkat şimdi cânân aglasun

                            Lutf edib cânân bir gün sormadı üftâdesin
                            Vasl ile şâd itmedi bir dem bile dildâdesin
                            Cevrini artırdı eyvâh öldürür gamzedesin
                            Dehr bir sâkî gibi sundu bana gam bâdesin
                            Halime baksun değil hüşyâru  mestân aglasun

                            Kalmadı cevre tahammül itmeye bir tâkatim
                            Ağlarım hicrân içinde geçdi ömr ü müddetim
                            Kendime sıklet virir her ân hayât ü râhatim
                            Zevk ü vaslından cüdâ mahzûn esîr-i mihnetim
                            Derdile bî-çâre gönlüm itsün efgân aglasın

                            Halka düşmen eyledi cânân içün gayret beni
                            Vahşet-âbâde götürdi halkdan nefret beni
                            İntihâra sevk iderse şaşma bu sîret beni
                            Kerbelâ-yı gamda medhûş eyledi hayret beni
                            Âh mâtem-zâre düşdüm gözlerim kan aglasun[40]

                            Aşk ü sevdâ ömrümün mecmû’ını itdi hebâ
                            Aklımı idrâkimi hüsn uğruna itdim fedâ
                            Sûziş ü efgânıma Asrî bile itdi bükâ
                            Âteş-i hasretle yandım, kurtuluş yok Nelmiya
                            Hâlime âgâh olan her ârif insan aglasun




                                                           483
                                                           488
   484   485   486   487   488   489   490   491   492   493   494